Dit was 2022

2022 is bijna voorbij, het was een moeilijk jaar voor ons met grote gevolgen. Het jaar begon goed we

legden de laatste hand aan de tweede, herziene, druk van onze reisgids “Värmland, ongerept en avontuurlijk Zweden” en begin mei hadden we de nieuwe exemplaren in huis.
Maar in de nacht van 20 mei veranderde alles toen Ton een herseninfarct kreeg. Ondanks de behandeling om de bloedprop te verwijderen werd al snel duidelijk dat er veel schade was. Er werd zelfs getwijfeld of hij het wel zou redden. Gelukkig ging het in de loop van de eerste week beter. Maar zijn linkerkant was (en is) verlamd en ook zijn zicht en prikkelverwerking zijn aangetast.
Na een verblijf van 3 weken in het ziekenhuis mocht hij op 13 juni naar een revalidatiekliniek. Hier leerde hij onder andere zich voort te bewegen in een rolstoel met een arm en een been (en dan zo dat je niet alleen maar rondjes rijdt) en werd een begin gemaakt met een nieuwe manier van lopen.
Op 16 september was het eindelijk zover: hij mocht naar huis! Helaas was deze vreugde van korte duur want nog diezelfde dag belandde hij weer in het ziekenhuis met een epileptisch insult. De volgende dag mocht hij weer naar huis. Maar ook toen konden we door corona (allebei!) nog niet genieten van het samen thuis zijn.
Thuis was er inmiddels een bed beneden, een tilhulp en een rolstoel en de eerste weken konden we ons zo prima redden. Na een tijdje kwam er een traplift zodat we weer samen boven konden slapen en ook douchen weer mogelijk was.
Inmiddels was ook de poliklinische revalidatie bij Klimmendaal (revalidtiespecialisten) opgestart. Hier gaan we tot de dag van vandaag drie keer per week samen heen en leren om te gaan met de mogelijkheden en onmogelijkheden van alle gevolgen van het herseninfarct.
Elke week krijgen we fysiotherapie, ergotherapie, bewegingsagogie en zijn er gesprekken met een psycholoog, maatschappelijk werker en revalidatiearts
Het is nu wel duidelijk dat het niet meer helemaal goed komt. De rolstoel zal zeker buitenshuis nodig blijven en binnenshuis is samen lopen met een vierpoot iets waar we heel hard aan werken. En ook met de epileptische insulten moeten we rekening blijven houden. Dit merkten we kerstavond toen Ton weer op de Eerste Hulp belandde na een insult waar hij niet snel genoeg uit wakker werd…

Maar langzamerhand krijgen we ons leven weer een beetje op de rit, We gaan weer op familiebezoek, uit eten en kunnen weer samen lachen (en huilen).
En we kijken ook weer vooruit, in 2023 gaan we weer nieuwe artikelen voor Hem62 Magazine schrijven en ook een reis naar ons huis in Stöllet staat hoog op ons verlanglijstje.
We willen iedereen bedanken die het afgelopen jaar met ons heeft meegeleefd, jullie kaartjes, appjes, bloemetjes en mailtjes hebben ons er doorheen gesleept.
Samen komen we er wel! We wensen iedereen een goed en gezond 2023