Een Zweeds gezegde luidt: Hon skiner som solen i Karlstad, wat betekent Zij straalt als de zon in Karlstad, voor iemand die heel blij en gelukkig kijkt. Dit gezegde is ontstaan in de 18de eeuw.
Sola i Karlstad was de koosnaam voor de herbergierster Eva Lisa Holtz (1739 – 1818) die een herberg had in Karlstad. Ze kreeg haar bijnaam Sola omdat ze altijd een zonnig humeur had en gelukkig en vrolijk was. Voor de taalkundigen: Sola is de bepaalde vrouwelijke vorm voor het Zweedse woord sol, zon. Bij opgravingen in 2004 toen het overdekte winkelcentrum Mitt i city werd gebouwd vond men de restanten van de voormalige herberg. Deze restanten zijn niet bewaard gebleven.
Het logo van de gemeente Karlstad is daarom ook een vrolijke zon om te laten zien dat Karlstad een gemeente is waar de inwoners een gelukkige en open geest hebben en de zon net een beetje vaker schijnt.
Het standbeeld van Sola, Sola i Kallsta, staat aan het water voor het Stadshotell. Oudere Zweedse steden hebben vaak een zogenaamd stadshotel. Ze zijn gebouwd aan het eind van de 19de eeuw met de opkomst van spoorwegen. Omdat de bedrijvigheid en handel toenamen ontstond er behoefte aan extra tijdelijke woonruimte die tot dan toe alleen door herbergen geleverd werd. Voor de bouw van een stadshotel werden vaak enorme kosten gemaakt waardoor het meteen ook de duurste accommodatie werd om te verblijven. Het was naast de kerk en het raadhuis vaak een van dominante gebouwen van de stad.
In de vikingtijd heette Karlstad Tingvalla en was toen een belangrijke handelsplaats. Ting zie je ook terug in het Zweedse woord allting wat alles betekent. In de vikingtijd werd het woord allting gebruikt voor bijeenkomsten voor wetgeving, rechtspraak en bestuur. Alle vrije mannen in het gebied hadden het recht om deel te nemen aan deze bijeenkomsten. Ook nu nog heet het laagste niveau van de rechtspraak in Zweden tingsrätt en een gerechtsgebouw een tingshus.
In 1584 kreeg Karlstad, dat toen slechts 45 huishoudens kende, stadsrechten van koning Karl IX die de stad ook zijn naam gaf. Net als zoveel oude steden werd Karlstad getroffen door branden. De laatste grote brand in 1865 verwoestte bijna de hele stad, van de 241 huizen bleven er slechts 9 over. In het Almenkwartier vind je nog enkele houten huizen die de grote brand van 1865 overleefd hebben. Na deze brand is het oude centrale deel van de stad weer opgebouwd met ongewoon brede rechte straten en een groot plein. Het idee was dat de brede straten ervoor zorgden dat een eventuele brand zich niet kon verspreiden.
De stad ligt aan de monding van de Klarälv aan de noordkant van het meer Vänern. De Klarälv vertakt in een aantal zijarmen waardoor de stad verdeeld is in eilanden. Het centrale deel van Karlstad ligt op Tingvallaön (het Tingvalla eiland). Hier vind je het centrum en de oudste gebouwen van de stad.
Ondanks de vele vertakkingen van de Klarälv werd er er toch een kanaal gegraven in Karlstad. Het zogenaamde pråmkanal werd aangelegd tussen 1835 en 1838. De bedoeling was om een betere verbinding te krijgen tussen de Klarälv en het meer Vänern. Via het kanaal werden ijzer, zwavel, kolen, hout en papier vervoerd. In 1957 is men gestopt met het vervoer van goederen. Nu wordt het kanaal in de zomermaanden gebruikt voor pleziervaart en door bootbussen die deel uitmaken van het openbaar vervoersnetwerk in Karlstad.
Tegenwoordig is Karlstad met iets meer dan 60.000 inwoners de 17de stad van Zweden. Voor toeristen is het een zonnige, gezellige stad om doorheen te wandelen en te winkelen met een leuk centrum, stadsparken en musea.
